Recycle jezelf niet de put in!
Afval scheiden en recyclen zijn belangrijke dingen daar schreef ik al eerder over. Maar alles waar “te” voor staat is niet goed. De laatste tijd kom ik steeds vaker cliënten tegen die het zo graag goed willen doen met afval scheiden en bruikbare spullen recyclen dat er helemaal niets meer hun huis uitgaat.
De eerste keer schrok ik er van. Nu weet ik dat een bepaald type mensen het zichzelf moeilijk maakt:
- Ze scheiden hun afval in heel veel categoriën maar komen er niet aan toe het weg te brengen. Hun keuken of gang verandert langzaam maar zeker in een vuilnisbelt.
- Ze willen honderden kilo’s aan spullen afvoeren maar wel allemaal perfect gescheiden. Natuurlijk hebben ze niet de tijd om alles uit te zoeken dus wordt er niets afgevoerd.
- Ze voelen zich zo schuldig over al het afval dat we met ons allen produceren dat ze niets wegdoen en blijven leven in een dichtgeslibd huis.
Het is al zo moeilijk om spullen weg te doen en op te ruimen. Helaas is het nu nog een beetje moeilijker geworden.
Wanneer loop je het risico dat de voorlichting over afval scheiden en recyclen voor jou een blokkade wordt om op te ruimen?
Als je begaan bent met het milieu en daarnaast:
- Gericht bent op details
- Gevoelig bent voor uitstelgedrag
- Perfectionistisch bent aangelegd
- Te veel spullen hebt of klein behuisd bent
- Het heel druk hebt.
Hieronder een paar voorbeelden. Misschien herken jij jezelf er wel in.
Afvalscheiden en recyclen als je heel veel weg moet doen
Michele heeft zo veel spullen verzameld dat haar huis overvol is. Echt overvol. De omstandigheden dwingen haar om heel veel weg te doen. Haar man heeft namelijk een ultimatum gesteld: de spullen weg of hij gaat weg. Langzaam maar zeker heeft ze zich er bij neergelegd dat er een grote opruimactie zal komen. Naar verwachting zullen er honderden kilo’s afgevoerd worden.
Michele eist dat alles op de “juiste”manier wordt weggedaan. Alles dat nog goed is moet naar de tweedehandswinkel. Het moet dan ook compleet zijn. Een spelletje ganzebord mag pas weg als het laatste pionnetje gevonden is. Alle papier moet in het oud papier en daar mag geen snippertje plastic aan zitten. Kaftjes moeten van opschrijfboekjes getrokken worden, nietjes uit papieren.
Wat vind jij? Pakt Michele het op de juiste manier aan?
Ik constateer dat ze onbewust een manier heeft gevonden om geen afscheid van haar spullen te hoeven nemen. Er gaat zo veel tijd zitten in het volledig uitschiften van al het afval dat er bijna geen voortgang is. Bovendien is er geen ruimte in huis om al die verschillende afvalstroompjes op te slaan. Voor een trip naar de tweedehandswinkel of het zelfbrengdepot hebben ze nooit tijd. “Opgeruimde” spullen stapelen zich op andere plekken in huis weer op. In plaats van opgeruimder en leger wordt het voller en onoverzichtelijker. Haar perfectionisme brengt de echtscheiding snel dichterbij.
Mijn standpunt is dat je in een goed lopend huishouden je afval kunt scheiden. Maar als je in een crisis zit, dan maar even niet. Je belangrijkste uitdaging is dan zo snel mogelijk zo veel mogelijk spullen af te voeren zodat er weer ruimte in je huis en je leven komt. Als de crisis voorbij is, ga je maar weer afvalscheiden en recyclen zoals het hoort.
Een afvalberg in een klein huis
Adriane woont met een groot gezin in een klein en erg vol huis. Haar huishouden loopt op zich goed maar ze heeft een probleem met afval. Ze is milieubewust en wil graag alle categorieën afval apart houden. In haar keuken en tuin is stomweg geen ruimte voor zoveel afvalbakken. Ze heeft wel van die stapelbare bakken van de Ikea geprobeerd maar die bleken helemaal niet handig te zijn omdat je ze niet gemakkelijk kunt legen (er kan geen zak in en je kunt ze ook niet in de auto zetten). Ze kan zichzelf er niet toe brengen om bijvoorbeeld alleen batterijen apart te houden en het overige in het restafval te doen. Op haar aanrecht liggen daarom allemaal stapeltjes afval: een stapeltje papier, een stapeltje plastic bakjes.
Wat vinden jullie? Pakt Adriane het goed aan?
Ik vind van niet. In haar omstandigheden is het te belastend en te ingewikkeld om het afval zo fijnmazig te scheiden. Zij en haar gezin hebben een grote behoefte aan ruimte en eenvoudige procedures. Het willen scheiden van al het afval maakt hun leven te ingewikkeld.
Schuldgevoel over de afvalberg
Sam trekt het zich heel erg aan dat we met ons allen zo veel afval produceren. Hij is bewust bezig met reduce, reuse, recycle. In het verleden heeft hij wel veel spullen gekocht. Spullen die nu eerlijk gezegd in de weg staan. Spullen die niemand meer wil hebben zoals videobanden en kampeerspullen. Sam merkt dat hij zijn spullen niet weggooit want hij wil niet dat door zijn toedoen de afvalberg nog groter wordt.
Wat vinden jullie van deze redenering van Sam?
Ik vind het jammer dat hij een stukje van de nationale afvalberg in zijn eigen huis bewaart.
Het betere is de vijand van het goede
Ja, het is belangrijk afval te scheiden en spullen te recyclen waar het kan.
Maar als de drang om te scheiden en recyclen er in de praktijk toe leidt dat:
- Er bijna niets je huis meer uitgaat omdat je het nog moet sorteren
- Er geen ruimte genoeg is in je huis
- Je het overzicht verliest.
Denk dan even bewust na over de voordelen (goed voor het milieu) en de nadelen (tijd, ruimte). Maak een bewuste keuze over hoe fijnmazig je gaat sorteren en zet daarbij je eigen levensgeluk niet helemaal op de laatste plaats.
Zorg dat er vanaf nu weinig meer je huis in komt dat je in de nabije toekomst weer zult willen of moeten weggooien. Dan mag je nu nog één keer zonder schuldgevoel wat gemakkelijker zijn in het weggooien van je spullen om ruimte te maken in je huis