Waarom minimalisme onzin is
Minimalisme is een trend. Al jaren lees je overal hoe geweldig het is om zo weinig mogelijk spullen te hebben.
In boeken en blogs wordt ons voorgehouden hoe we zouden moeten streven naar een zo leeg mogelijk huis. Tijdschriften laten ons Tiny Houses zien. Back to basics wordt verheerlijkt. Als we ons zouden bevrijden van de ballast van al die spullen zou dat een geweldig effect hebben op ons welbevinden. Het beeld van de boeddhistische monnik wordt ons voorgehouden, die zonder bezittingen een goed en betekenisvol leven leidt.
Ik krijg er een beetje jeuk van. Het klopt niet. Jouw en mijn leven wordt niet ineens helemaal geweldig als we afscheid nemen van al die spullen. Welnee. Het is allemaal iets te hallelujah.
Deze blog gaat er over dat je je niet moet laten gek maken door de drang om weg te doen. De meeste mensen zijn niet op zoek naar betekenis maar naar een mogelijkheid om wat comfortabeler te leven.
Wat vind je eigenlijk belangrijk?
Er is een categorie mensen die vooral betekenis vindt in andere zaken dan aardse bezittingen. Voor hen zijn spirituele waarden het belangrijkste of bijvoorbeeld relaties met anderen of belevenissen. Als jij tot deze categorie behoort is het logisch dat je niet veel belang hecht aan aardse bezittingen en kun je dus goed zonder. Maar het werkt niet andersom. Als je je “bevrijdt” van al je spullen wordt je leven niet ineens geweldig. Of dacht je soms dat al die mensen die door natuurrampen of oorlog uit hun huis worden verdreven ineens stralend gelukkig zijn omdat ze nog maar zo weinig spullen hebben?
Het is niet zo dat iedereen gelukkig wordt van weinig spullen. Het is ook niet zo dat iedereen veel te veel spullen heeft. Het is niet zwart-wit. Er is sprake van een schaalverdeling.
Links staan de mensen die vrijwillig of niet heel weinig bezitten. Rechts de mensen die zo veel bezitten dat het hoarding is geworden. De meeste mensen staan daar tussen in. Ze bezitten niet niks en ze bezitten niet veel te veel. Wat ik tegen heb op het ophemelen van een minimalistische levensstijl is dat het lijkt alsof iedereen gelukkig zou zijn met zo weinig mogelijk bezittingen.
In het boek “Vaarwel spullen” beschrijft Fumio Sasaki bijvoorbeeld hoe hij heel veel spullen heeft weggedaan. Alle boeken en dvd’s, zijn verzameling antieke camera’s maar ook zijn bed, de bank en de eettafel heeft hij weggedaan.
Dát gaat me gewoon iets te ver. De meeste mensen worden er heel blij van dat ze altijd nog een schone broek in de kast hebben, dat er zoveel kerstballen in de doos zitten dat ze kunnen kiezen welke ze dit jaar zullen gebruiken. Voor die mensen werkt minimalisme niet.
Hoe gemakkelijk kun je het opvangen als je toch iets nodig hebt?
Ik ken mensen die daadwerkelijk bijna alles de deur uit hebben gedaan en daar heel gelukkig mee zijn. Onveranderlijk hebben deze mensen óf behoorlijk wat geld óf geen kinderen.
Zonder kinderen is het gemakkelijker om te leven met heel weinig. Met kinderen heb je toch al gauw veel spullen omdat je je kinderen niet tekort wilt doen. Je wilt niet dat je kinderen minder hebben dan hun vriendjes en vriendinnetjes.
Als je heel weinig geld hebt, is het veel moeilijker om spullen weg te gooien. Een advies als: “Je kunt altijd een nieuwe kopen als het nodig is.” geldt alleen voor mensen die zich dat kunnen veroorloven. Als je geen geld hebt, kun je geen nieuwe kopen van wat dan ook. Met weinig geld heb je dus een sterkere neiging om alles te bewaren voor het geval je het later weer nodig zult hebben.
Dus toch maar zo veel mogelijk spullen?
Nee, je zoekt naar de voor jou juiste hoeveelheid spullen. Van te veel spullen wordt je ook niet gelukkig zoals bleek uit een onderzoek van de Universiteit van Californië.
Ik zou er niet voor pleiten dat je spullen wegdoet alleen voor het goede gevoel van spullen weg te doen.
Als je zo veel spullen hebt dat ze je in de weg zitten, doe ze dan weg. Als je daar hulp bij nodig hebt vind je op deze website heel veel tips en adviezen.
Stop met kopen
Krachtiger is om niet meer te kopen dan je echt nodig hebt. Dat voorkomt de cyclus van prullaria van de winkel naar het grofvuil. Minder consumeren geeft minder vervuiling doordat er minder geproduceerd, vervoerd en weggegooid hoeft te worden. Het geeft vooral minder volheid in je huis.
Koop jij altijd bewust? Of is het een automatisme om te kopen?
- Als iets gratis is of goedkoop willen we het hebben.
- Als iets er leuk uitziet is de impulsaankoop snel gedaan.
- Als je de hele middag bent wezen winkelen kun je toch niet met lege handen naar huis.
En de allerbelangrijkste reden waarom we gemakkelijk veel te veel kopen:
Als we ons rot voelen, geeft het even een geweldige oppepper om iets nieuws te kopen. Kleren, gadgets, tijdschriften worden vaak alleen gekocht omdat de koper even een oppepper nodig had. Eenmaal thuis verandert die 42e broek in een sta in de weg. Je had al 41 broeken waarvan je de meeste nooit draagt. Je hebt geen ruimte meer in de kast voor nog een broek dus zwerft die nu samen met een heleboel andere kledingstukken door je slaapkamer.
Denk twee keer na voor je iets nieuws koopt. Heb je het echt nodig? Als de kick van een leuk nieuw dingetje gekocht te hebben voorbij is, ben je dan nog blij met je aankoop? Of zal je aankoop veranderd zijn in een sta in de weg? Nog iets waar je geen plek voor hebt en dat dus door je huis gaat zwerven?
Wil jij je huishouden meer ontspannen, efficiënter en opgeruimder?
Kun jij wel wat inspiratie en tips gebruiken? Schrijf je dan in voor de Tips voor een prettig huishouden. Elke week een praktische tip in je mailbox.
Hoi Hester,
Heel fijn om eens iemand te horen zeggen dat “ontspullen” niet per definitie zaligmakend is en t geen zonde is spullen te hebben en ze te koesteren.
Weer kopen is indd weggelegd voor zij die voldoende geld hebben. Daarnaast vind ik dat juist ern heel consumptieve houding.
Je opmerking over “door rampen ontspulde mensen” vind ik top !